- که نوردی (کُهْ نَ وَ)
کوه نوردی. کوه پیمایی. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کوه نوردی شود
معنی که نوردی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که بتواند از قسمت های سخت کوه عبور کند و به قلۀ آن بالا برود، ورزشکاری که در کوه نوردی مهارت دارد
(نَ وَ)
لغت نامه دهخدا
حالت و عمل کوه نورد. کوه پیمایی، قسمی ورزش. بررفتن از کوه برای دست یافتن بر ارتفاعات و قلل آن
(تِلْ لَ / لِ کَ / کِ)
لغت نامه دهخدا
کوه نورد. کوه پیما. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کوه نورد شود
(تَ کَ)
لغت نامه دهخدا
عبورکننده از کوه. (ناظم الاطباء). کوه پیما. رقّاء. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
باد چون عزم اوست در ناورد
زآن بیابان بر است و کوه نورد.
مختاری.
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی.
تازی اسبان پارسی پرورد
همه دریاگذار و کوه نورد.
نظامی.
، آنکه به ورزش کوه نوردی پردازد
باد چون عزم اوست در ناورد
زآن بیابان بر است و کوه نورد.
مختاری.
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی.
تازی اسبان پارسی پرورد
همه دریاگذار و کوه نورد.
نظامی.
، آنکه به ورزش کوه نوردی پردازد
قسمی ورزش، کوهپیمائی، بالا رفتن از کوه برای دست یافتن بر ارتفاعات و قلل آن
کوه پیمایی، کوه سپری، کوه گردی